विझवून दीप सारे ...  

Posted by यशोधरा in

विझवून दीप सारे मी चाललो निजाया
आता अशाश्वताची उरली मुळी न माया

मी पाहिले तयाचे वेल्हाळ रंग सारे
तेव्हाच शाश्वताचे मी हेरीले इशारे

स्वर-शब्द वेचलेले शोषून सर्व प्राणीं
आजन्म ओविली मी त्यांची प्रसन्न गाणी

ध्वनी त्यांतूनी कुणी आगळा निघाला
त्याचाच छंद आता या लागला जिवाला

खेळून सर्व नाती उरलो पुन्हा निराळा
लंघून राहिलो मी माझ्याही संचिताला

मिळूद्या मला मुळाशी सारी मिटून दारे
मोकाट वारियांनो थोडे मुकाट व्हारे

- बा.भ. बोरकर

This entry was posted on गुरुवार, २३ ऑक्टोबर, २००८ at गुरुवार, ऑक्टोबर २३, २००८ and is filed under . You can follow any responses to this entry through the comments feed .

0 comments

टिप्पणी पोस्ट करा