एकाच या जन्मी जणूं
फिरुनी नवी जन्मेन मी
स्वप्नाप्रमाणे भासेल सारे
जातील सार्या लयाला व्यथा
भंवती सुखाचे स्वर्गीय वारे
नाही उदासी ना आर्तता
ना बंधने वा नाही उदासी
भीती अनामी विसरेन मी
हरवेन मी, हरपेन मी,
तरीही मला लाभेन मी
आशा उद्याच्या डोळयांत माझ्या
फुलतील कोमेजल्यावाचूनी
माझ्या मनीचे गुज घ्या जाणूनी
या वाहणार्या गाण्यांतूनी
लहरेन मी, बहरेन मी,
शिशिरातुनी उगवेन मी
-सुधीर मोघे
ही रुढार्थाने कविता नव्हे, तर गाणं आहे.
पण ह्या शब्दांवर मी फिदा आहे, म्हणून इथे लिहिते :)
This entry was posted
on मंगळवार, ४ नोव्हेंबर, २००८
at मंगळवार, नोव्हेंबर ०४, २००८
and is filed under
कविता पानोपानी
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.